با همکاری مشترک دانشگاه پیام نور و انجمن روانشناسی اجتماعی ایران

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 کارشناس ارشد روان شناسی تربیتی دانشگاه شیراز

2 کارشناس ارشد روان شناسی تربیتی دانشگاه مرودشت

3 استادیار روان شناسی دانشگاه مرودشت

چکیده

مقدمه: پژوش حاضر با هدف پیش‌بینی تفکر ارجاعی  بر اساس تمایز یافتگی خود با واسطه درماندگی آموخته شده در دانشجویان انجام شد. روش: 335 نفر (164 پسر و 176 دختر) از دانشجویان دانشگاه آزاد لار  به روش خوشه‌ای چند مرحله‌ای انتخاب شدند و پرسشنامه‌های تمایزیافتگی دریک (2011)، پرسشنامه درماندگی آموخته شده کوینلس و نلسون (1988) و پرسشنامه تفکر ارجاعی ارینگ (2010) پاسخ دادند. یافته‌ها:  نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه به شیوه هم‌زمان مبتنی بر روش بارون و کنی (1986) نشان دادند که واکنش‌سازی عاطفی، هم‌آمیختگی با دیگران و گسلش عاطفی پیش‌بینی کننده مثبت تفکر ارجاعی  و موقعیت من پیش‌بینی کننده منفی تفکر ارجاعی  است. همچنین هم‌آمیختگی با دیگران و گسلش عاطفی، پیش‌بینی کننده مثبت درماندگی آموخته شده و  موقعیت من پیش‌بینی کننده منفی درماندگی آموخته شده بودند. در نهایت درماندگی آموخته شده، در رابطه بین تمایز یافتگی و تفکر ارجاعی  نقش واسطه‌ای را ایفا کرد. نتیجه‌گیری: به این ترتیب که واکنش هیجانی و موقعیت من به‌واسطه درماندگی آموخته شده به ترتیب  پیش‌بینی کننده مثبت و منفی تفکر ارجاعی بودند.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Differentiation of Self and Repetitive Negative Thinking: The Mediating Role of Learned Helplessness

نویسندگان [English]

  • Fahimeh Ghaedi 1
  • Elham Shabankareh 2
  • Majid Moghadam Barzegar 3

1 M. A. in Educational Psychology, Shiraz University

2 M. A. in Educational Psychology, Marvdasht University

3 Assistant Professor in Psychology, Marvdasht University

چکیده [English]

Introduction: The present study aimed to predict the mediating role of learned helplessness in the relationship between Differentiation of Self and Repetitive Negative Thinking. Method: To do this, 335 (164 males, 176 females) students were selected from Azad University of Lar using multistage cluster sampling method. The participants completed the Differentiation of Self Questionnaire (Drake, 2011), the Learned Helplessness Questionnaire (Quinless & Nelson, 1988), and the Repetitive Negative Thinking Questionnaire (Ehring, 2010). Results: The results of simultaneous multiple regression analysis based on Baron and Kenny (1989) steps indicated that Emotional Reactivity, Fusion with others, and Emotional Cut Off positively predicted Repetitive Negative Thinking and I-Position negatively predicted Repetitive Negative Thinking. In addition, Fusion with others and Emotional Cut Off predicted Learned Helplessness positively and I -Position predicted Learned Helplessness negatively. The Learned Helplessness mediated the relations between the Differentiation of Self and Repetitive Negative Thinking. Conclusion: In conclusion, Emotional Reactivity predicted Repetitive Negative Thinking positively and I-Position by mediating Learned Helplessness predicted it negatively.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Differentiation of Self
  • Repetitive Negative Thinking
  • Learned Helplessness
- جعفری، د (1388). «بررسی اثربخشی بازسازی شناختی بر کاهش میزان درماندگی آموخته شده دانش آموزان پسر شهر همدان». تازه‌های علوم شناختی، 3(4)، 63-45
- حاج حسینی، م (1389). «مقایسه سبک اسناد در جوانان معتاد و غیر معتاد شهر یزد». پایان‌نامه کارشناسی ارشد روان‌شناسی تربیتی. دانشگاه الزهرا.
- شکیبایی، ط (1387). «بررسی تأثیر آموزش خود متمایزسازی بر سلامت روان زنان پس از طلاق». پایان‌نامه کارشناسی ارشد. دانشگاه علامه طباطبایی.
- میرنسب، م. و قره‌آغاجی، س (1394). «نقش واسطه‌ای جهت‌گیری هدف و درماندگی آموخته شده در رابطه بین نظریه‌های ضمنی هوش و پیشرفت تحصیلی»، 1 (1)، 13-1.
- نیک شعار، ل (1390). «اثربخشی آموزش بازسازی شناختی بر درماندگی آموخته شده و عزت‌نفس دانشجویان». تحقیقات روان‌شناختی،3 (10)، 66-55.
- Appel, P. (2007). “Testing the Effectiveness of Bowen's Concept of Differentiation in Predicting Psychological Distress in Individuals Age 62 Years or Older”. The Family Journal. 15(3): 224 - 233.
- Benoit, R. G.; Gillbert, S. J.;Volle, E.;Burgess, P. W. (2010).When I think about me and stimulate you:Medial rostra prefrontal cortex and self-referential processes. Medical Research council, cognition and brain science unit, Cambridge, UK.
- Bowen, M. (1978). Family therapy in clinical practice. New York: Jason  Aaronson, 25-39.
- Calmes, C. e. A.; Roberts. J. E. (2007). “Repetitive Thought and Emotional Distress: Rumination and worry as prospective predicators of depressive and anxious symptomatology”. Journal of Personality and Social Psychology. 30:343-356.
- Drake, J. R. (2011). Differentiation of Self Inventory-Short Form: Creation & Initial Evidence of Construct Validity. PhD Dissertation, University of Missouri -Kansas City.
-Drost. J.; vander Does W.; van Hemert.  A. M, Penninx. B. W.; Spinhoven. P. (2014).Repetitive negative thinking as a   factor in depression and anxiety: A conceptualreplication.Cognitive Therapy and Research. 27 (63):  177-183.
- Ehring, T. (2010). The Perseverative Thinking Questionnaire (PTQ): Validation of a content - independent measure of repetitive negative thinking Journal Behave ThereExpel Psychiatry. 42(2): 225-232.
- Glade, A. C. (2005). Dif of psyferentiation, marital satisfaction and depressive symptoms: an application of Bowen theory. Presented in Partial Fulfillment of the Requirements for the Degree Doctor of Philosophy in the Graduate School of The Ohio State University.
- Heidemeier, H. & Staudinger.; U. M. (2012). “Self-Evaluation Processes in Life satisfaction: Uncovering Measurement Non-Equivalence and Age-Related Differences”.  Social Indicators Research. 105: 39-61.
 Hooper, L. M.; DePuy, V. (2010). “Community Sample Mediating and Moderating Effects of  differentiation of Self on Depression Symptomatology in a Rural Community Sample”. The Family Journal: Counseling and Therapy for Couples and Families. 18(4),358-368.
- Kerr, M. & Bowen, M. (1988). Family evaluation: An approach based on Bowen theory. New York: Norton. 30: 34-89.
- Keyes, C. L. M.; Shmotkin, D. & Ryff. C. D. (2002). “Optimizing well – being: the empirical encounter of two traditions”. Journal of Personality and Social Psychology. 82(6), 1007-1022.
- Maltaby, j. & Day, L. (2004). “For givens and Defense Style”. Journal of Genetic Psychology.165(1), 99-110.
- Maser, M. J. (2011). A Construct Validity of Differentiation of Self Measures & their Correlates. PhD Dissertation, Seton Hall University.
- Peleg-Popko, O. (2004). “Differentiation and test anxiety in adolescents”. Journal of Adolescence.27(6): 645-662.
- Peleg, O.; Rahal, A. (2012). “Physiological symptoms and differentiation of self: A cross-cultural examination”. International Journal of Intercultural Relations, 36, 719-727.
- Peleg, O; Miller, Pl; Yitzhak, M. (2015). “Is Separation Anxiety in Adolescents and Parents Related to Parental Differentiation of Self?”. Journal of Guidance and Counselling. 43(4):413-428.
-Seligman, M. P. (1975). Helplessness: On depression, development, and death. Sanfransisco: Freeman.
- Skowron, E. A. & Dendy. A. K. (2004). “Differentiation of self and attachment in adulthood :Relational correlated of effortful control” . Journal of Personality and Social Psychology. 26(3): 337-357.
- Steven, J.; Sandage, p. J. Jankowski. (2010). Forgiveness spiritual instability   mental health symptoms and well being: mediator effects of   differentiation of self. Journal of psychology of religion and spirituality. 2, 168-180.
- Szkodny, L. E. (2010). The Preservative Thinking Questionnaire: Development and validation Pennsy lvania State University.
- Testal, J. F. R. (2012). “Predicator of Referential Thinking: analyses of clinical subjects and controls”. Journal of Clinical and Health Psychology. 4 (8): 45-54.
- Woltizky - Taylor, A. (2011). “Cognitive Defusion Versus Cognitive Restructuring in the Treatment of Negative Self - Referential Thoughts: An Investigation of process and outcome”. Journal of Cognitive Psychotherapy: An International Quarterly. 25, 218-232.
- Wong, J.;  McEvoy, M. & Rapee, M.  (2015). “A Comparison of Repetitive Negative Thinking and Post-Event Processing in the Prediction of Maladaptive Social-Evaluative Beliefs: A Short-Term Prospective Study”. Journal of Psychopathology and Behavioral Assessment. 10(24):  1-12.