شناخت اجتماعی

با همکاری مشترک دانشگاه پیام نور و انجمن روانشناسی اجتماعی ایران

شماره جاری

بر اساس شماره‌های نشریه

بر اساس نویسندگان

بر اساس موضوعات

نمایه نویسندگان

نمایه کلیدواژه ها

درباره نشریه

اهداف و چشم انداز

اعضای هیات تحریریه

اصول اخلاقی انتشار مقاله

بانک ها و نمایه نامه ها

پیوندهای مفید

پرسش‌های متداول

فرایند پذیرش مقالات

اطلاعات آماری نشریه

مقایسه ی اثر بخشی آموزش گروهی مدیریت خشم و توانمند سازی روانی اجتماعی بر پرخاشگری و خودکارآمدی اجتماعی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری روانشناسی تربیتی، گروه روانشناسی، واحد شهرکرد، دانشگاه آزاد اسلامی، شهرکرد، ایران

2 دانشیار، گروه روانشناسی، واحد شهرکرد، دانشگاه آزاد اسلامی، شهرکرد، ایران.

3 استادیار، گروه روانشناسی، واحد شهرکرد، دانشگاه آزاد اسلامی، شهرکرد، ایران.

چکیده

مقدمه: پایین بودن خودکارآمدی و پرخاشگری در ﻫﻤﻪ فرهنگ‌ها دﯾﺪه می‌شود و از شایع‌ترین ﻣﺸﮑﻼت در دانش­آموزان ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﻧﺎراﺣﺘﯽ و ﭘﺮﯾﺸﺎﻧﯽ دﯾﮕﺮان ﺷﺪه و ﺑﻬﺪاﺷﺖ رواﻧﯽ ﺟﺎﻣﻌﻪ را ﻣﺨﺘﻞ می‌کنند. هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی آموزش گروهی مدیریت خشم و توانمندسازی روانی-اجتماعی بر پرخاشگری و خودکارآمدی اجتماعی بود. روش: روش پژوهش آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل همراه با مرحله پیگیری 2 ماهه بود. در این پژوهش جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه دانش­آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهر تهران در سال تحصیلی 1400-1399 به تعداد 125110 نفر دختر بودند و با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس تعداد 90 نفر از آنان انتخاب و در سه گروه (هر گروه 30 نفر) به صورت تصادفی جایگزین شدند. گروه‌های آزمایش تحت هر کدام 12 جلسه 90 دقیقه­ای آموزش مدیریت خشم و آموزش توانمندسازی روانی-اجتماعی قرار گرفتند؛ اما گروه کنترل هیچ‌گونه مداخله‏ای دریافت نکردند و در لیست انتظار باقی ماندند. از پرسشنامه پرخاشگری و خودکارآمدی اجتماعی به منظور گردآوری اطلاعات استفاده شد. تجزیه ‌و تحلیل اطلاعات به ‌دست‌آمده از اجرای پرسشنامه­­ها از طریق نرم‏افزار SPSS نسخه 24 با تحلیل واریانس با اندازه‏گیری مکرر انجام شد. یافته‏ها: نتایج نشان داد هر دو درمان مذکور در مرحله پس آزمون و پیگیری نسبت به گروه کنترل اثربخشی معناداری بر کاهش پرخاشگری و افزایش خودکارآمدی اجتماعی دانش­آموزان اعمال کردند (05/0>P). افزون بر این نتایج نشان دهنده آن بود که آموزش گروهی مدیریت خشم اثربخش­تر از گروه توانمندی روانی-اجتماعی در کاهش پرخاشگری و افزایش خودکارآمدی اجتماعی بود(05/0>P). نتیجه­گیری: می‌توان نتیجه­گیری کرد که، آموزش مدیریت خشم و توانمندی روانی-اجتماعی را به عنوان ابزارهای حمایتی و مؤثر جهت کاهش پرخاشگری و افزایش خودکارآمدی اجتماعی به شمار آورد و از آن به ‌ویژه برای نوجوانان سود جست.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Comparison of the Effectiveness of Group Training in Anger Management and Psychosocial Empowerment on Aggression and Social Self-Efficacy

نویسندگان [English]

  • habibeh khaton ghobadi 1
  • Tayebeh Sharifi 2
  • Ahmad Ghazanfari 2
  • Maryam Chorami 3

1 PhD Student in Educational Psychology, Department of Psychology, Shahrekord Branch, Islamic Azad University, Shahrekord, Iran.

2 Associate Professor, Department of Psychology, Shahrekord Branch, Islamic Azad University, Shahrekord, Iran

3 Assistant Professor, Department of Psychology, Shahrekord Branch, Islamic Azad University, Shahrekord, Iran

چکیده [English]

 
Objective: Low self-efficacy and aggression are found in all cultures and are the most common kind of problems in students, which cause discomfort and distress in others; thus, they disrupt the mental health of the community. This study aims to investigate the comparison of effectiveness of group training anger management and psycho-social empowerment on aggression and social self-efficacy. Method: This experimental study was conducted with a pretest-posttest design with control group and follow-up two month. The statistical population of this study included all the female students high school Tehran city to 125110 people were in year academic 2020-2021 and 90 female students by convenience sampling were considered as the sample size in two experimental groups and on group control (each group of 30 female students). The experimental groups underwent group training anger management and psycho-social empowerment (12 sessions 90 minutes in each training), but the control group received no training and remained in the waiting list. To collect data aggression questionnaire and adolescents social self-efficacy scale. Data analysis was performed using SPSS-24 software in two sections: descriptive and inferential (analysis of variance with repeated measures and Bonferroni). Results: The results of the study showed that both types of treatment in post-test and follow up had a significant effect on reducing aggression and increasing social self-efficacy of female high school students (P<0.05). In addition, the results showed that group anger management training was more effective than psycho-social empowerment group in reducing aggression and increasing social self-efficacy (P<0.05). Conclusion: It can be concluded that, anger training anger management and psycho-social empowerment can be considered as a supportive and effective tool for reducing aggression and increasing social self-efficacy and used for adolescents in particular.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Group Training Anger Management
  • Psycho-Social Empowerment
  • Prosocial Behaviors and Social Adjustment
مراجع
آسیابانی، ف؛ و آسیابانی، م. (1398). «اثربخشی برنامه توانمندسازی روانی اجتماعی بر کاهش رفتارهای پرخطر و افزایش عزت نفس در نوجوانان در معرض خطر». ماهنامه علمی آفاق علوم انسانی، 30 (1)، 101-85.
بهامین، ق، ضرغام حاجبی، م؛ و محبی، م. (1397). «اثربخشی آموزش مهارت مدیریت خشم بر پرخاشگری دانش آموزان پسر سال سوم متوسطه شهر ایلام». مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی ایلام، 26 (1)، 121-113.
ترابی مومن، ا، راهب، غ، علی­پور، ف؛ و بیگلریان، ا. (1396). «بررسی اثربخشی مداخله مددکاری اجتماعی گروهی با رویکرد توسعه بر توانمندسازی روانی و اجتماعی زنان سرپرست خانوار». مجله توانبخشی، 18 (3)، 253-242.
جعفری، ا، جعفری، ص؛ و حسینی، س. (1396). «اثربخشی توانمندسازی روانشناختی در کاهش اضطراب و بهبود کارکردهای اجرایی زنان دارای همسر معتاد». فصلنامه فرهنگ مشاوره و روان درمانی، 8 (32)، 109-89.
حافظی، ا؛ و سحاب­نگاه، س. (1399). «آثار قرنطینه در طول اپیدمی­ها بر سلامت روان و شیوه­های مدیریت آن: مطالعه نقلی». نوید نو، 23 (1)، 19-1.
حسین نژاد، ا، ابوالقاسمی، ش، وطن‌خواه، ح؛ و خلعتبری، ج. (1399). «مقایسه اثربخشی آموزش مدیریت خشم مبتنی بر روی‌آورد درمان شناختی- رفتاری و قصه‌درمانی بر خودکارآمد پنداری و تاب‌آوری تحصیلی در دانش‌آموزان با اختلال نارسایی توجه- فزون‌کنشی». فصلنامه سلامت روان کودک، 7 (2)، 16-1.
حسینی ایرج، س، مهدیان، ح؛ و جاجرمی، م. (1399). «بررسی رابطه نیازهای بنیادین روان‏ شناختی در روابط با احساس تعلق به مدرسه در دانش ‏آموزان: نقش واسطه‏ای خودکارآمدی اجتماعی». نشریه پژوهش در نظام­های آموزشی، 14 (50)، 204-191.
خانکش، م، امینی رارانی، م؛ و نصرت آبادی، م. (1399). «تأثیر آموزش مدیریت خشم بر پرخاشگری و اضطراب کودکان کار». فصلنامه کومش، 22 (2)، 262-255.
خدابخشی کولایی، آ، فلسفی­نژاد، م؛ و اشرفی اصفهانی، و. (1398). «اثربخشی برنامه آموزش گروهی مدیریت خشم و تأثیر آن بر پرخاشگری و هراس اجتماعی نوجوانان پسر مقیم در مراکز شبانه‌روزی بهزیستی: یک مطالعه آمیخته». نشریه روان­پرستاری، 7 (4)، 9-1.
رحمتی، ر، محمدخانی، ش، محسن­پور، م؛ و محسن­پور، م. (1394). «اثربخشی آموزش توانمندسازی روانی- اجتماعی بر نگرش شناختی و عاطفی نوجوانان به مصرف موادمخدر (نیروی انتظامی بخش مبارزه با مواد مخدر)». فصلنامه علمی و پژوهشی روانشناسی نظامی، 6 (23)، 26-17.
رحیمی احمدآبادی، س، آقامحمدیان شعرباف، ح، مدرس غروی، م؛ و کارشکی، ح. (1392). «بررسی اثربخشی گروه درمانی شناختی و رفتاری در کاهش پرخاشگری مبتلایان به ضربه سر». فصلنامه روانشناسی سلامت، 2 (1)، 34-23.
رستمی، م، ابولقاسمی، ع؛ و نریمانی، م. (1392). «اثربخشی درمان مبتنی بر کیفیت زندگی بر بهزیستی روانشناختی زوجین ناسازگار». فصلنامه علمی مشاوره و رواندرمانی خانواده، 1 (3)، 123-105.
رضائی، ع، یحیی­زاده، ح؛ و پروین، س. (1393). «اثربخشی آموزش مهارت­های ارتباط مؤثر و جرأتمندی بر سازگاری اجتماعی دانشجویان علوم پزشکی. مجله روانشناسی و روانپزشکی شناخت، 1 (3)، 30-15.
رضائی، ل.، مصطفایی، ع؛ و خانجانی، ز. (1393). «بررسی مقایسه‌ای تحول اخلاقی، نوع دوستی و خودکارآمدی اجتماعی در دانش‌آموزان تیزهوش و عادی دبیرستان‌های شهر ارومیه در سال تحصیلی 91-90». نشریه علمی آموزش و ارزشیابی، 7 (25)، 41-29.
زائری، م؛ و محمدی، م. (1396). «تأثیر آموزش مهارت مدیریت خشم به شیوه شناختی- رفتاری بر سیستم­های فعال­ساز و بازداری رفتاری». مجله اصول بهداشت روانی، 19 (3)، 146-142.
زمانی شالکوهی، ب؛ و شیرازی، م. (1399). «پیش­بینی خودکارآمدی اجتماعی و رضایت از زندگی در دانش­آموزان از طریق دلبستگی به والدین و همسالان». مجله مطالعات روانشناسی تربیتی، 16 (38)، 84-67.
سلیمی، س؛ و فردین، م. (1399). «نقش ویروس کرونا در آموزش مجازی، با تأکید بر فرصت‌ها و چالش‌ها. فصلنامه علمی، پژوهش در یادگیری آموزشگاهی و مجازی، 8 (2)، 60-49.
شاه محمدی، ز؛ و گرجی، ی. (1399). «اثربخشی آموزش مدیریت خشم بر کاهش سطح پرخاشگری و کورتیزول نوجوانان پسر پرخاشگر شهر نجف آباد». مجله علمی و پژوهشی سلامت جامعه، 14 (1)، 21-11.
شکوهی یکتا، م، اکبری زردخانه، س، عطاری، م؛ و مهدوی، م. (1398). «اثربخشی آموزش مدیریت خشم بر افسردگی، اضطراب و تنیدگی دانش‌آموزان. نشریه توانمندسازی کودکان استثنایی، 10 (2)، 236-227.
فرنام، ع. (1397). «اثربخشی آموزش مهارت حل مسئله و مدیریت خشم بر کاهش تعارضات والد- نوجوان در بین دانش‌آموزان پسر». مجله مطالعات روانشناسی تربیتی، 15 (29)، 176-149.
مهدیان فر، ف، کیمیایی، س؛ و قنبری هاشم آبادی، ب. (1394). «بررسی اثر بخشی توانمند سازی روانی- اجتماعی مبتنی بر تئوری انتخاب بر کاهش افسردگی و پرخاشگری زنان دارای همسران زندانی در سال ۱۳۹۲». مجله پزشکی قانونی ایران، 21 (3)، 177-167.
مهدی­زاده ازدین، س، موسوی، س، جلالی، م؛ و کاکاوند، ع. (1397). «اثربخشی درمانگری شناختی مبتنی بر ذهن­آگاهی بر خودکارآمدی اجتماعی و افسردگی». مجله روانشناسان ایرانی، 11 (55)، 314-305.
نعیمی، ق، زهراکار، ک، محسن­زاده، ف؛ و پیرساقی، ف. (1396). «اثربخشی برنامه­ی توانمندسازی روانی- اجتماعی بر کاهش استرس والدینی و ارتقای بهزیستی روانشناختی والدین دارای کودک کم توان ذهن». نشریه توانمندسازی کودکان استثنایی، 8 (2)، 107-96.
همتی ثابت، و، روحانی شهرستانی، ن، همتی ثابت، ا؛ و احمدپناه، م. (1395). «اثربخشی طرحواره درمانی در کاهش پرخاشگری و اضطراب اجتماعی نوجوانان پسر ۱۷ تا ۱۸ سال شهرستان همدان». مجله روانشناسی و روانپزشکی شناخت، 3 (2)، 93-82.
Anagbogu, M. A., Nwankwo, C. A., & Azuji, I. M. (2020). “Effect of socio-cognitive skills training on aggressive secondary school adolescents in Anambra State Nigeria”. OGIRISI: a New Journal of African Studies, 16 (1), 76-93.
Bandura, A. (2006). “Guide for constructing self-efficacy scales”. Self-efficacy beliefs of adolescents, 5(1), 307-337.
Bandura, A., & Locke, E. A. (2003). “Negative self-efficacy and goal effects revisited”. Journal of applied psychology, 88(1), 87.
Buss, A. H., & Perry, M. (1992). “The aggression questionnaire”. Journal of personality and social psychology, 63 (3), 452-463.
Coppo, A., Gattino, S., Faggiano, F., Gilardi, L., Capra, P., Tortone, C., & De Piccoli, N. (2020). “Psychosocial empowerment-based interventions for smoking reduction: concepts, measures and outcomes. A systematic review”. Global Health Promotion, 27 (4), 88-96.
Cuccì, G., Confalonieri, E., Olivari, M. G., Borroni, E., & Davila, J. (2020). “Adolescent romantic relationships as a tug of war: The interplay of power imbalance and relationship duration in adolescent dating aggression”. Aggressive behavior, 46 (6), 498-507.
Datu, J. A. D., Wong, G. S. P., & Rubie-Davies, C. (2021). “Can kindness promote media literacy skills, self-esteem, and social self-efficacy among selected female secondary school students? An intervention study”. Computers & Education, 161 (1). 1-10.
Den Hamer, A. H., Konijn, E. A., Plaisier, X. S., Keijer, M. G., Krabbendam, L. C., & Bushman, B. J. (2017). “The Content-based Media Exposure Scale (C-ME): Development and Validation”. Computers in Human Behavior, 72 (1), 549-557.
Doğan, S., & Çam, O. (2020). “The effect of adaptation theory‐based therapeutic approach on adolescents anger management”. Journal of Child and Adolescent Psychiatric Nursing, 33 (2), 85-94.
Evren, C., Evren, B., Dalbudak, E., Topcu, M., & Kutlu, N. (2019). “Relationship of internet gaming disorder severity with symptoms of anxiety, depression, alexithymia, and aggression among university students”. Dusunen Adam, 32 (3), 227-235.
Ferreira, P. D. C., Veiga Simão, A. M., Pereira, N. S., Paulino, P., & Oliveira, S. (2020). “Online verbal aggression, social relationships, and self-efficacy beliefs”. new media & society, 1 (1), 1-10.
Foran, H. M., Jansen, E., Kuhn, L., Restle, L., & Hahlweg, K. (2019). “Parental aggression and adolescent physical health status 10 years later”. Mental Health & Prevention, 13 (1), 128-134.
Gao, F., Guo, Z., Zhan, X., Wang, J., Shi, H., Yan, Y., & Wang, P. (2021). “The Effect of MAOA Gene× Gender on the Relationship between Negative Network News Browsing Preference and Aggression among College Students”. researchsquare, 1 (1), 1-32.
Gazo, A. M., Mahasneh, A. M., Abood, M. H., & Muhediat, F. A. (2020). “Social Self-Efficacy and Its Relationship to Loneliness and Internet Addiction among Hashemite University Students”. International Journal of Higher Education, 9 (2), 144-155.
Ingram, K. M., Espelage, D. L., Davis, J. P., & Merrin, G. J. (2020). “Family violence, sibling, and peer aggression during adolescence: associations with behavioral health outcomes”. Frontiers in psychiatry, 11 (1), 26-35.
- Lök, N., Bademli, K., & Canbaz, M. (2018). “The effects of anger management education on adolescents' manner of displaying anger and self-esteem: A randomized controlled trial”. Archives of psychiatric nursing, 32 (1), 75-81.
- Mitchell, K. M., McMillan, D. E., Lobchuk, M. M., Nickel, N. C., Rabbani, R., & Li, J. (2021). “Development and validation of the Situated Academic Writing Self-Efficacy Scale (SAWSES) ”. Assessing Writing, 48 (1). 1-20.
- Mursaleen, M., & Munaf, S. (2020). “Differences of Emotional Intelligence, Aggression, and Academic Achievement among students with different levels of Intellectual Ability”. Bahria Journal of Professional Psychology, 19 (2), 48-60.
- Oh, J., & An, J. (2019). “Depressive symptoms, emotional aggression, school adjustment, and mobile phone dependency among adolescents with allergic diseases in South Korea”. Journal of pediatric nursing, 47 (1), 24-29.
- Polat, H., & Asi Karakaş, S. (2021). “The effect of acceptance and commitment therapy orientated anger management training on anger ruminations and impulsivity levels in forensic psychiatric patients: A randomized controlled trial”. Perspectives in Psychiatric Care, 1 (1), 1-10.
- Quan, F., Yang, R., & Xia, L. X. (2020). “The longitudinal relationships among agreeableness, anger rumination, and aggression”. Current Psychology, 1 (1), 1-12.
- Radha, R., Mahalakshmi, K., Kumar, V. S., & Saravanakumar, A. R. (2020). “E-Learning during lockdown of Covid-19 pandemic: A global perspective”. International journal of control and automation, 13(4), 1088-1099.
- Setiawati, Y., Mirantri, K., & Syulthoni, Z. B. (2020). “The relationship between mother's parenting patterns and aggressive behavior of adolescent son in risk environments”. EurAsian Journal of BioSciences, 14 (1), 1-10.
- Shepherd, G. (2019). “Reflections on participant change during a mindfulness based anger management programme”. British Journal of Guidance & Counselling, 48(3), 1-17.
- Turan, N. (2021). “An investigation of the effects of an anger management psychoeducation programme on psychological resilience and affect of intensive care nurses”. Intensive and Critical Care Nursing, 62 (1), 1-10.
- Zimonyi, S., Kasos, K., Halmai, Z., Csirmaz, L., Stadler, H., Rózsa, S., & Kotyuk, E. (2021). “Hungarian validation of the Buss–Perry Aggression Questionnaire—Is the short form more adequate? ”. Brain and behavior, 1 (1), 1-10.
شناخت اجتماعی
دوره 10، شماره 19 - شماره پیاپی 19
خرداد 1400
صفحه 211-237
فایل ها
هم رسانی
ارجاع به این مقاله
آمار