علی پولادی ریشهری؛ سیدموسی گلستانه
چکیده
مقدمه: هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین عاطفه ی مثبت فعال/غیر فعال و عاطفه منفی فعال/غیرفعال با اتلاف اجتماعی و تعامل گروهی مثبت می‌باشد. روش کار: روش پژوهش حاضر از نوع همبستگی است که در آن، از روش آماری الگویابی معادلات ساختاری استفاده شده است. جامعه آماری تحقیق حاضر شامل کلیه ی دانش آموزان دختر پایه ی پنجم و ششم ابتدایی شهر بوشهر می‌باشند ...
بیشتر
مقدمه: هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین عاطفه ی مثبت فعال/غیر فعال و عاطفه منفی فعال/غیرفعال با اتلاف اجتماعی و تعامل گروهی مثبت می‌باشد. روش کار: روش پژوهش حاضر از نوع همبستگی است که در آن، از روش آماری الگویابی معادلات ساختاری استفاده شده است. جامعه آماری تحقیق حاضر شامل کلیه ی دانش آموزان دختر پایه ی پنجم و ششم ابتدایی شهر بوشهر می‌باشند که از طریق نمونهگیری تصادفی چندمرحله‌ای، 450نفر انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در پژوهش حاضر، پرسشنامه لینینبرگ-گارسیا و همکاران(2011) بود. یافتهها: نتایج تحقیق نشان داد که رابطه بین عاطفه مثبت غیرفعال با اتلاف اجتماعی و تعامل گروهی مثبت، معنی دار بود. همچنین رابطه بین عاطفه مثبت فعال با اتلاف اجتماعی معنی دار بود اما رابطه بین عاطفه مثبت فعال با تعامل گروهی مثبت معنی دار نبود. رابطه بین عاطفه منفی فعال و تعامل گروهی مثبت، معنی دار بود. افزون بر این، رابطه بین عاطفه منفی غیر فعال با اتلاف اجتماعی و تعامل گروهی مثبت معنی دار نبود. در مجموع مدل پیشنهادی تحقیق به خوبی برازنده داده ها بود. نتیجهگیری: به طور کلی و بر طبق نتایج حاصل از پژوهش حاضر، جو هیجانی حاکم بر فرد، می‌تواند پیش بینی کنندهُ توانایی‌های شناختی و عملکرد او، صرف نظر از نوع تکلیف و بازدارنده های مرتبط با آن می‌باشد. به عبارتی دیگر، عاطفه فرد تعیین کننده واکنش‌های عاطفی به عناصر اجتماعی آموزشی می‌باشد.
علی پولادی ریشهری؛ سیدموسی گلستانه
چکیده
مقدمه: پژوهش حاضر تعیین رابطه بین مکانیسم‌های دفاعی و سبک‌های هویت با تاب‌آوری در اوایل و اواخر نوجوانی است. روش: پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی است. بر همین اساس، از بین کلیه دانش‌آموزان دبیرستان‌های شهرستان جم در سال تحصیلی جاری، تعداد 300 نفر (150 دختر و 150 پسر)، با استفاده از روش نمونهگیری تصادفی ساده انتخاب و از آن‌ها خواسته ...
بیشتر
مقدمه: پژوهش حاضر تعیین رابطه بین مکانیسم‌های دفاعی و سبک‌های هویت با تاب‌آوری در اوایل و اواخر نوجوانی است. روش: پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی است. بر همین اساس، از بین کلیه دانش‌آموزان دبیرستان‌های شهرستان جم در سال تحصیلی جاری، تعداد 300 نفر (150 دختر و 150 پسر)، با استفاده از روش نمونهگیری تصادفی ساده انتخاب و از آن‌ها خواسته شد تا پرسشنامه‌های سبک‌های هویت، مکانیسم‌های دفاعی و مقیاس تاب‌آوری را تکمیل نمایند. یافتهها: نتایج به طور کلی نشان داد که بین سبک هویت اطلاعاتی، سبک هویت سردرگم/اجتنابی و هنجاری با تاب‌آوری رابطه مثبت و معناداری وجود ندارد. بین جرئت ورزی با تاب‌آوری رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. بین سرسختی با تاب‌آوری رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. بین مکانیسم‌های دفاعی رشد یافته با تاب‌آوری رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. بین مکانیسم‌های دفاعی رشد نایافته با تاب‌آوری رابطه معناداری وجود ندارد. بین مکانیسم دفاعی روان آزرده با تاب‌آوری رابطه منفی و معناداری وجود دارد. همچنین نشان داده شد که میانگین سبک هویت اطلاعاتی در اواخر دوره نوجوانی افزایش مییابد و بین نوجوانان دختر و پسر از نظر متغیرهای مورد مطالعه تفاوت معناداری وجود ندارد. نتیجهگیری: بر اساس نتایج تحقیق میتوان نتیجه گرفت که جرئت ورزی و سپس سرسختی و مکانیسم‌های دفاعی رشد یافته مهم‌ترین پیش‌بین‌های تاب‌آوری نوجوانان هستند..
سید موسی گلستانه؛ سید علی افشین؛ یوسف دهقانی
دوره 5، شماره 2 ، دی 1395، ، صفحه 52-71
چکیده
مقدمه: چشمانداز زمان چگونگی ادراک یا ارزیابی شخص از گذشته، حال و آینده را مشخص میکند. چشمانداز زمان، ساختار شناختی ناهشیاری دارد که فرد در هنگام تصمیمگیری درباره اعمال و اهداف کوتاه‌مدت یا بلندمدت به کار میبرد. هدف پژوهش حاضر تعیین نقش واسطهای جهتگیری هدف در رابطه بین چشم انداز زمان، پیشرفت تحصیلی ...
بیشتر
مقدمه: چشمانداز زمان چگونگی ادراک یا ارزیابی شخص از گذشته، حال و آینده را مشخص میکند. چشمانداز زمان، ساختار شناختی ناهشیاری دارد که فرد در هنگام تصمیمگیری درباره اعمال و اهداف کوتاه‌مدت یا بلندمدت به کار میبرد. هدف پژوهش حاضر تعیین نقش واسطهای جهتگیری هدف در رابطه بین چشم انداز زمان، پیشرفت تحصیلی و تعلل تحصیلی دانشجویان بود. روش: به این منظور 424 نفر (223 زن، 201 مرد) از دانشجویان دانشکدههای مختلف (ادبیات، مهندسی، علوم پایه) دانشگاه خلیج‌فارس بوشهر به روش نمونهگیری خوشهای انتخاب شدند و به مقیاس چشمانداز زمان زیمباردو (ZTPI، فرم 56 سؤالی)، مقیاس آینده متعالی (TFTPS)، مقیاس جهتگیری هدف 2×3 (3 × 2 AGQ-S) و پرسشنامه تعلل ورزی تحصیلی (TPS) پاسخ دادند. جهت تجزیه‌وتحلیل دادهها از مدل معادلات ساختاری استفاده شد. یافتهها: نتایج نشان داد که رابطه مستقیم بین چشمانداز زمان و جهتگیری هدف معنی‌داری بود؛ و رابطهی بین چشمانداز زمان و تعلل تحصیلی معنادار بود. رابطهی غیرمستقیم جهتگیری هدف و تعلل تحصیلی با پیشرفت تحصیلی معنادار بود. همچنین رابطهی غیرمستقیم چشم انداز زمان از طریق جهتگیری هدف با پیشرفت تحصیلی معنادار بود. به علاوه رابطهی غیرمستقیم چشمانداز زمان از طریق تعلل تحصیلی با پیشرفت تحصیلی معنادار بود. نتایج مدل معادلات ساختاری حکایت از برازندگی مدل مفروض تحقیق داشت. نتیجهگیری: با توجه به یافتهها میتوان گفت که جهتگیری هدف نقش واسطهای مهمی در رابطهی بین چشمانداز زمان، پیشرفت تحصیلی و تعلل تحصیلی ایفا میکند. بر این اساس با در نظر گرفتن نقش چشمانداز زمان، افزایش آگاهی نسبت جهتگیری هدف و تعلل تحصیلی میتوان پیشرفت تحصیلی دانشجویان را بهبود بخشید.
