روانشناسی شناختی
ندا نعمتی؛ محمد اورکی؛ مجید صفاری نیا
چکیده
پژوهش حاضر با هدف تعیین تفاوت اثربخشی تصویرسازی ارتباطی (ایماگوتراپی) و درمان مبتنی بر هیجان بر انعطافپذیری روانشناختی و توانمندی شناختی در زنان آسیب دیده از خیانت زناشویی انجام شد. جامعه پژوهش حاضر شامل کلیه زنان آسیبدیده از روابط فرازناشویی شهر اصفهان (شامل کلینیک روانشناختی نیک اوین و موسسه خیریه حضرت ابوالفضل) در بهار 1403 بود. ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف تعیین تفاوت اثربخشی تصویرسازی ارتباطی (ایماگوتراپی) و درمان مبتنی بر هیجان بر انعطافپذیری روانشناختی و توانمندی شناختی در زنان آسیب دیده از خیانت زناشویی انجام شد. جامعه پژوهش حاضر شامل کلیه زنان آسیبدیده از روابط فرازناشویی شهر اصفهان (شامل کلینیک روانشناختی نیک اوین و موسسه خیریه حضرت ابوالفضل) در بهار 1403 بود. بر این اساس، یک گروه از زنان آسیبدیده از روابط فرازناشویی به صورت گمارش تصادفی در سه گروه (دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل) 15 نفری قرار گرفتند و بوسیله پرسشنامه انعطافپذیری شناختی دنیس و وندر وال (2010) و توانمندسازی روانشناختی اسپریتزر و میشرا (1996) مورد ارزیابی قرار گرفتند. دادهها با استفاده از آزمونهای تحلیل واریانس آمیخته بوسیله نرمافزار spss نسخه 23 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج تحلیل واریانس آمیخته نشان داد درمان تصویرسازی ارتباطی و درمان مبتنی بر هیجان در افزایش انعطافپذیری روانشناختی و توانمندی شناختی اثربخشی معنادار داشته و تفاوت این اثربخشی بین این دو رویکرد درمانی معنادار نیست (05/0P<). یافتهها همچنین نشان داد اثرات درمانی در طول زمان ثبات داشته اند. بنابراین میتوان نتیجه گرفت اثربخشی درمان تصویرسازی ارتباطی و درمان مبتنی بر هیجان بر انعطافپذیری روانشناختی و توانمندی شناختی در طول زمان ثبات دارد. نتایج نشان بدست آمده نشان داد که تصویرسازی ارتباطی (ایماگوتراپی) و درمان مبتنی بر هیجان میتوانند به عنوان رویکردی موثر در بهبود زنان آسیبدیده خیانت مورد استفاده قرار گیرد و نقش مهمی در بهبود کیفیت زندگی آنها ایفا کند.
