نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 استادیار گروه روان شناسی تربیتی دانشگاه خوارزمی
2 استاد گروه روان شناسی دانشگاه خوارزمی
3 استاد روان شناسی دانشگاه علامه طباطبایی
چکیده
مقدمه: هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش راهبردهای یادگیری خودگردان بر مهارت حل مسأله اجتماعی دانش آموزان بود. روش: جامعه پژوهش حاضر شامل 1573 دانش آموز پسر سال اول دبیرستان بود که در سال تحصیلی 90-89 در مدارس دولتی شهر کرج مشغول به تحصیل بودند. بدین منظور از جامعه یاد شده با توجه به هدف تحقیق، نمونه ای به حجم50 نفر( 25 نفر گروه کنترل و 25 نفر گروه آزمایش )با استفاده از روش نمونهگیری خوشهای چند مرحلهای انتخاب شدند.روشپژوهش نیمه آزمایشی بود وشرکتکنندگان در یک مداخله سه ماهه به مدت 15 جلسه و هر جلسه به مدت زمان 90 دقیقه آموزش دیدند؛ آنگاه با استفاده از طرح پیش آزمون،پس آزمون با گروه کنترل و اجرای پرسشنامه توانایی حل مسأله اجتماعی و دوره پیگیری اطلاعات لازم جمع آوری شد. برای تحلیل دادهها از آزمون تحلیل کواریانس و آزمون تی استفاده شد. یافتهها: نتایج نشان میدهد که آموزش راهبردهای یادگیری خودگردان در افزایش مهارت حل مسأله اجتماعی دانش آموزان گروه آزمایش مؤثر بوده است. همچنین میزان مهارت حل مسأله اجتماعی دانش آموزان گروه آزمایش در طول زمان از پایداری مناسبی برخوردار بوده است.بحث و نتیجه گیری: آموزش راهبردهای یادگیری خودگردان به دانشآموزان کمک میکند تاآنها بتوانند در مورد مسائل اجتماعی و تحصیلی خود بهتر تصمیم گرفته و راه حل ارائه نمایند، دربارة تفکر و فرآیند یادگیری خود، عمیقتر و دقیقتر شوند و به این باور برسند که توانایی حل مسائل را دارند.
کلیدواژهها
عنوان مقاله [English]
The Effects of Teaching Self-Regulated Learning Strategy on Students’ Social Problem Solving
نویسندگان [English]
- mehdi arabzadeh 1
- parvin kadivar 2
- ali delavar 3
1 Assistant Professor in Educational Psychology, Kharazmi University
2 Professor in Psychology, Kharazmi University
3 Professor in Psychology, Allame Tabatabaei University
چکیده [English]
Aim: The purpose of this study was to examine the effects of teaching self-regulated learning strategies on students’ social problem solving. Method: The sample size consisted of 50 high school students, divided into 25 students in the experimental and 25 in the control group using a random cluster multiple-stage sampling type. The measurement tool consisted of Social problem solving inventory D’Zurilla, Nezu, and Maydeu-Olivares (2002) that was executed as a pre-test in both groups. Then, only the experimental group underwent a training program of self-regulated learning strategies for 15 sessions. After the training, a post-test using the aforementioned scale was taken from both groups. Data was analyzed by calculating the analysis of covariance (ANCOVA) and T-test. Results: The results indicated that teaching self-regulation learning strategies had a significant and stable effect on students’ social problem solving ability. Conclusions: Teaching self-regulated learning strategy enables students decide better on social and academic issues. It also helps them to be more accurate in learning process and thinking, and to believe that they have the ability to solve problems.
کلیدواژهها [English]
- Self-Regulated Learning
- Self-regulated learning strategy
- social problem solving