با همکاری مشترک دانشگاه پیام نور و انجمن روانشناسی اجتماعی ایران

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 استادیار گروه روان شناسی تربیتی دانشگاه خوارزمی

2 استاد گروه روان شناسی دانشگاه خوارزمی

3 استاد روان شناسی دانشگاه علامه طباطبایی

چکیده

مقدمه: هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش راهبردهای یادگیری خودگردان بر مهارت حل مسأله اجتماعی دانش آموزان بود. روش: جامعه پژوهش حاضر شامل 1573 دانش آموز پسر سال اول دبیرستان بود که در سال تحصیلی 90-89 در مدارس دولتی شهر کرج مشغول به تحصیل بودند. بدین منظور از جامعه یاد شده با توجه به هدف تحقیق، نمونه ای به حجم50 نفر( 25 نفر گروه کنترل و 25 نفر گروه آزمایش )با استفاده از روش نمونه­گیری خوشه­ای چند مرحله­ای انتخاب شدند.روشپژوهش نیمه آزمایشی بود وشرکت­کنندگان در یک مداخله سه ماهه به مدت 15 جلسه و هر جلسه به مدت زمان 90  دقیقه آموزش دیدند؛ آنگاه با استفاده از طرح پیش آزمون،پس آزمون با گروه کنترل و اجرای پرسشنامه توانایی حل مسأله اجتماعی و دوره پیگیری اطلاعات لازم جمع آوری شد. برای تحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل کواریانس و آزمون تی استفاده شد. یافته­ها: نتایج نشان می‌دهد که آموزش راهبردهای یادگیری خودگردان در افزایش مهارت حل مسأله اجتماعی دانش آموزان گروه آزمایش مؤثر بوده است. همچنین میزان مهارت حل مسأله اجتماعی دانش آموزان گروه آزمایش در طول زمان از پایداری مناسبی برخوردار بوده است.بحث و نتیجه گیری: آموزش راهبردهای یادگیری خودگردان به دانش­آموزان کمک می­کند تاآن‌ها بتوانند در مورد مسائل اجتماعی و تحصیلی خود بهتر تصمیم گرفته و راه حل ارائه نمایند، دربارة تفکر و فرآیند یادگیری خود، عمیق‌تر و دقیق‌تر شوند و به این باور برسند که توانایی حل مسائل را دارند. 

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

The Effects of Teaching Self-Regulated Learning Strategy on Students’ Social Problem Solving

نویسندگان [English]

  • mehdi arabzadeh 1
  • parvin kadivar 2
  • ali delavar 3

1 Assistant Professor in Educational Psychology, Kharazmi University

2 Professor in Psychology, Kharazmi University

3 Professor in Psychology, Allame Tabatabaei University

چکیده [English]

Aim: The purpose of this study was to examine the effects of teaching self-regulated learning strategies on students’ social problem solving. Method: The sample size consisted of 50 high school students, divided into 25 students in the experimental and 25 in the control group using a random cluster multiple-stage sampling type. The measurement tool consisted of Social problem solving inventory D’Zurilla, Nezu, and Maydeu-Olivares (2002) that was executed as a pre-test in both groups. Then, only the experimental group underwent a training program of self-regulated learning strategies for 15 sessions. After the training, a post-test using the aforementioned scale was taken from both groups. Data was analyzed by calculating the analysis of covariance (ANCOVA) and T-test. Results: The results indicated that teaching self-regulation learning strategies had a significant and stable effect on students’ social problem solving ability. Conclusions: Teaching self-regulated learning strategy enables students decide better on social and academic issues. It also helps them to be more accurate in learning process and thinking, and to believe that they have the ability to solve problems.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Self-Regulated Learning
  • Self-regulated learning strategy
  • social problem solving
- مخبری، ع. (1388). «هنجاریابی پرسشنامه توانایی حل مسأله اجتماعی و نقش آن در تبیین هوش هیجانی و سازگاری اجتماعی در دانشجویان». پایان­نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه علامه طباطبایی.
- Ananiadou, K. and Claro, M. (2009). 21stcentury skills and competences for New MillenniumLearners in OECD countries. Paris, France: Centre for Educational Research and Innovation (CERI) - New Millennium Learners.
- Bandura, A. (1997). Self-efficacy: The exercise of self-control. New York, NY: Freeman.
- Bembenutty, H. (2011). “Homework completion: The role of self-efficacy, delay ofgratification, and self-Regulatory processes”. The International Journal of Educational and Psychological Assessment, 6(1), 1-20.
- Buckner, J.C.; Mezzacappa, E. and Beardslee, W.R. (2009). “Self-regulation and itsrelations to adaptive functioning in low income youths”. American Journal ofOrthopsychiatry, 79, 19-30.
- Berberena, S. (2009). Investigating the Relation between Dimensions of Perfectionism and Social Problem-Solving. Master’s thesis, Central Connecticut State University.
- D’Zurilla, T.J.; Nezu, A.M. and Maydeu-Olivares, A. (2002). Social Problem-SolvingInventory-Revised. Technical Manual. North Tonawanda, NY: Multi-Health Systems.
- D’Zurilla, T.J.; Nezu, A.M.; Maydeu-Olivares, A.; in Chang; E.C.; D’Zurilla, T.J. and Sanna, L.J. (2004). Social Problem-solving: Theory, Research and Training. Washington D.C. APA.
- D’Zurilla, T.J. and Nezu, A.M. (2007). Problem-solving therapy: A positive approach toclinical intervention (3rd Ed.). New York: Springer.
- D’Zurilla, T.J.; Maydeu-Olivares. A. and Gallardo-Pujol, D. (2011). “Predicting social problem solving using personality traits”. Personality and Individual Differences 50, 142-147.
- Elliot, A.J.; Gable, S.L. and Mapes, R.R. (2006). “Approach and avoidance motivation in the social domain”. Personality and Social Psychology Bulletin, 32, 378-391.
- Goodman, S.H.; Barfoot, B.; Frye, A.A. and Belli, A.M. (2001). “Dimensions of marital conflict andChildren’s social problem-solving skills”. Journal of Family Psychology 13(1), 33-45.
- Kavanagh, D. (1999). Self-efficacy and depression. In R. Schwarzer (Ed.), Self-efficacy: Thought control of action. Washington DC:Hemisphere.
- Matuga, J.M. (2009). “Self-regulation, Goal Orientation, and Academic of Secondary student in online University Courses”. Educational Technology & Society, 12(3), 4-11.
- Morera, O.F.; Maydeu-Olivares, A.; Nygren, T.; White, R.; Fernandez, N. and Skewes, M. (2006). “Social problem solving predicts decision making styles among US Hispanics”. Personality and Individual Differences 41 (2006) 307-317.
- Nezu, A.M.; Nezu, C.M. and Jain, D. (2008). “Social problem solving as a mediator of the stress‐pain relationship among individuals with non‐cardiac chest pain”. Health Psychology, 27 (6), 829‐832.
- Pintrich, P.R. and Degroot, E.V. (1990). “Motivational & self-regulated learning components of classroom academic performance”. Journal of Educational, p, N, 82, P, 33-40.
- Pintrich, P.R. (1995). Understanding self-regulated learning. New Directions for Teaching and Learning, 63, 3-12.
- Perry, N.E.; Phillips, L. and Hutchinson, L. (2006). “Mentoring student teachers to support self-regulated learning”. Elementary School Journal, 106 (3), 237-254.
- Schunk, D.H. (2005). “Commentary on self-regulation in school contexts Learning and Instruction”. Educational Psychologist, N, 15, P, 173-177.
- Wolters, C. (2010). “Self-Regulated Learning and the 21stCentury Competencies”. Journal of Educational Psychology, 122, 171-186.
- Walker, O.L. (2011). Preschool Predictors of Social Problem-Solving and Their Relations to Social and Academic Adjustment in Early Elementary School. Ph.D thesis, University of Miami.
- Zimmerman, B.J. (2000). Attaining self-regulation a social cognitive perspective. In M. Borekaerts, P. R. Pintrich, & M. Zeidner (Eds). Handbook of self-regulation (pp.13-39), San Diego, CA: Academic Press.