منصوره حاج حسینی؛ عابد مهدوی؛ مریم محمدی
چکیده
مقدمه: پژوهش حاضر با هدفشناسایی اثر آموزش گروهی مبتنی بر طرحواره بر بهزیستی روانشناختی و تمایزیافتگی خود دانشجویان دختر انجام پذیرفت. روش: پژوهش در چارچوب طرح نیمه آزمایشی پیش آزمون_پس آزمون با گروه گواه اجرا گردید. جامعه آماریپژوهش شامل کلیه دانشجویان دختر کارشناسی 18 تا 21 سال ساکن در خوابگاه چمران تهران در سال 1396 بود که از بین ...
بیشتر
مقدمه: پژوهش حاضر با هدفشناسایی اثر آموزش گروهی مبتنی بر طرحواره بر بهزیستی روانشناختی و تمایزیافتگی خود دانشجویان دختر انجام پذیرفت. روش: پژوهش در چارچوب طرح نیمه آزمایشی پیش آزمون_پس آزمون با گروه گواه اجرا گردید. جامعه آماریپژوهش شامل کلیه دانشجویان دختر کارشناسی 18 تا 21 سال ساکن در خوابگاه چمران تهران در سال 1396 بود که از بین آنها 30 نفر به صورت نمونه دردسترس انتخاب گردیده و به تصادف در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند. جهت گرداوری اطلاعات در این پژوهش از پرسشنامه بهزیستی روانشناختی(PWBS)و پرسشنامه خودمتمایزسازی اسکورون و اسمیت(2003) استفاده شد و مطابق با طرح، آزمودنیها در دو مرحله قبل و بعد از اجرای آموزش گروهی به سنجش درآمدند. برنامه اجرایی به مدت 11 جلسه آموزش گروهی 90 دقیقهای برای گروه آزمایش اجرا شد اما گروه گواه، آموزشی دریافت نکرد. جهت تحلیل دادهها از تحلیل واریانس چند متغیری استفاده شد. یافته ها: یافتهها حاکی از آن بود که طرحواره درمانی باعث افزایش معنادار بهزیستی روانشناختی و شش مولفه آن یعنی پذیرش خود، ارتباط مثبت با دیگران، خودمختاری، تسلط بر محیط، هدف‌مندی در زندگی و رشد شخصیشده است. همچنین این برنامه منجر به تفاوت معنادار گروه ازمایشی نسبت به گروه گواه در خودمتمایز یافتگی شد. نتیجه گیری: نتیجه پژوهش تائید کننده اثربخشی طرحواره درمانی در اصلاح طرحواره‌های ناسازگار بوده و قادر است جوانان دانشجورا در حفظ استقلال و تنظیم هیجان و رفتار خود یاری نماید. این برنامه همچنین به واسطه تقویت تسلط افراد بر طرحواره های خود در بهبود شاخصه های بهزیستی روان شناختی آنها موثر بوده و می‌تواند به عنوان الگویی ثمربخش در مشاوره روان شناختی دانشجویان مورد استفاده قرار بگیرد.
