مقاله پژوهشی
روانشناسی بالینی
طاهره لطفی زاده؛ میر شهرام صفری؛ حسین زارع؛ کامبیز پوشنه؛ محمد حسن آسایش
چکیده
این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی برنامه پارادوکس درمانی بر کارکردهای رفتاری، تنظیم هیجان و عملکردهای مغزی به وسیله اف نیرز در درمان ترس از پرواز انجام شد. طرح پژوهش حاضر نیمه‌آزمایشی از نوع پیش‌آزمون – پسآزمون با گروه آزمایش (آموزش پارادوکس درمانی) و یک گروه گواه (هر گروه 13 نفر) با آزمون پیگیری 1 ماهه بود. جامعه آماری این پژوهش ...
بیشتر
این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی برنامه پارادوکس درمانی بر کارکردهای رفتاری، تنظیم هیجان و عملکردهای مغزی به وسیله اف نیرز در درمان ترس از پرواز انجام شد. طرح پژوهش حاضر نیمه‌آزمایشی از نوع پیش‌آزمون – پسآزمون با گروه آزمایش (آموزش پارادوکس درمانی) و یک گروه گواه (هر گروه 13 نفر) با آزمون پیگیری 1 ماهه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل افرادی بود که ترس از پرواز داشتند و در سال 1402 در شهر تهران طی فراخوانی از آنها دعوت به همکاری شد. از پرسشنامه ترس از پرواز، پرسشنامه تنظیم هیجان و طیف نگاری کارکردی مادون قرمز نزدیک (اف نیرز) برای گردآوری دادهها استفاده شد و همچنین از پروتکل 5 جلسه‌ای (هر هفته یک جلسه و هر جلسه 60 دقیقه) برنامه پارادوکس درمانی برای مداخله استفاده شد. دادهها با روش‌های تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر و آزمون تی-تست تجزیه و تحلیل شدند. یافتهها حاکی از آن بود که برنامه پارادوکس درمانی باعث بهبود کارکردهای رفتاری شد و همچنین میانگین سیگنال کنتراست اکسی‌هموگلوبین کانال‌های نیمکره چپ در پس آزمون، کاهش معناداری نسبت به پیش آزمون داشته است (05/0>p) اما بر روی تنظیم هیجان اثربخشی معناداری نداشت (05/0<p). در مجموع برنامه پارادوکس درمانی دارای اهمیت زیادی در بهبود ترس از پرواز است و می‌تواند کارکردهای رفتاری و عملکرد مغزی فرد را ارتقا ببخشد و میتوان از این روش برای درمان ترس از پرواز استفاده کرد.
مقاله پژوهشی
روانشناسی
علی اکبر شریفی؛ مژده برخورداری ناغانی
چکیده
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان متمرکز بر هیجان بر انعطاف‌پذیری شناختی و تنظیم شناختی هیجان در نوجوانان دارای اضطراب اجتماعی انجام شده است. این مطالعه از نوع نیمه‌آزمایشی بود که بر روی نوجوانان دارای اضطراب اجتماعی شهر شهرکرد انجام شد. تعداد ۳۰ نفر به روش نمونهگیری هدفمند انتخاب و به دو گروه آزمایش و کنترل به‌صورت تصادفی ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان متمرکز بر هیجان بر انعطاف‌پذیری شناختی و تنظیم شناختی هیجان در نوجوانان دارای اضطراب اجتماعی انجام شده است. این مطالعه از نوع نیمه‌آزمایشی بود که بر روی نوجوانان دارای اضطراب اجتماعی شهر شهرکرد انجام شد. تعداد ۳۰ نفر به روش نمونهگیری هدفمند انتخاب و به دو گروه آزمایش و کنترل به‌صورت تصادفی گمارده شدند. هر دو گروه پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان (گرانسفکی و کرایج، ۲۰۰۶) و پرسشنامه انعطاف‌پذیری شناختی (دنیس و وندروال، ۲۰۱۰) را به‌عنوان پیش‌آزمون تکمیل نمودند و پس از آموزش ۸ جلسه‌ای درمان متمرکز بر هیجان به گروه آزمایش، دو گروه مجدداً به پرسشنامه‌های فوق به‌عنوان پسآزمون پاسخ دادند نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد بین گروه آزمایش و گروه گواه ازلحاظ انعطاف‌پذیری شناختی تفاوت معنی‌داری وجود دارد (0001/0p< و 16/25 F). و درمان متمرکز بر هیجان موجب افزایش نمرات انعطاف‌پذیری شناختی در گروه آزمایش شده است. همچنین نتایج نشان داد که بین گروه آزمایش و گروه گواه ازلحاظ تنظیم شناختی هیجان تفاوت معنی‌داری وجود دارد (0001/0p< و 85/52 F) و درمان متمرکز بر هیجان موجب افزایش نمرات تنظیم شناختی هیجان در گروه آزمایش شده است. بنابراین میتوان نتیجه گرفت که درمان متمرکز بر هیجان بر تنظیم شناختی هیجان و انعطاف‌پذیری شناختی اثر دارد؛ لذا میتوان از این مداخله در جهت بالا بردن انعطاف پذیری شناختی و تنظیم شناختی هیجان در دانش‌آموزان دارای اضطراب اجتماعی استفاده کرد.
مقاله پژوهشی
روانشناسی اجتماعی
سید مجتبی عقیلی؛ نرگس صنعتیان
چکیده
این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی آموزش شایستگی اجتماعی_هیجانی بر ترس از ارزیابی منفی و علائم روان تنی نوجوانان بی سرپرست و بد سرپرست مراکز شبه خانواده انجام شد. طرح پژوهش نیمه آزمایشی به شیوه پیش آزمون_پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش کلیه نوجوانان بی سرپرست و بد سرپرست ساکن مراکز شبه خانواده شهر مشهد در سال 1402 بودند که تعداد ...
بیشتر
این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی آموزش شایستگی اجتماعی_هیجانی بر ترس از ارزیابی منفی و علائم روان تنی نوجوانان بی سرپرست و بد سرپرست مراکز شبه خانواده انجام شد. طرح پژوهش نیمه آزمایشی به شیوه پیش آزمون_پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش کلیه نوجوانان بی سرپرست و بد سرپرست ساکن مراکز شبه خانواده شهر مشهد در سال 1402 بودند که تعداد آنها 1700 نفر محاسبه شده است. از جامعه ذکر شده تعداد 30 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و با روش تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه (هر گروه 15 نفر) قرار گرفتند. ابزار پژوهش پرسشنامه‌های ترس از ارزیابی منفی لیری (1983) و علائم روان‌تنی نجاریان و داوودی (1380) بود. گروه آزمایش، آموزش شایستگی اجتماعی_هیجانی را در 8 جلسه 60 دقیقهای دریافت کردند اما گروه گواه تا پایان پژوهش هیچ مداخله دریافت نکردند. داده‌های پژوهش با تحلیل کوواریانس چند متغیری و تک متغیره توسط نرم‌افزار SPSS نسخه 24 تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که آموزش شایستگی اجتماعی_هیجانی بر ترس از ارزیابی منفی و علائم روان‌تنی نوجوانان بی‌سرپرست و بد سرپرست مراکز شبه خانواده اثربخش است (05/0>p). نتایج حاکی از آن است که آموزش شایستگی اجتماعی_هیجانی با تغییر نگرش‌ها، ارزش‌هـا، رفتـار و ارتقاء سطح عزّت نفس و تعـاملات اجتمـاعی موجب کاهش ترس از ارزیابی منفی و علائم روان تنی نوجوانان بی سرپرست و بد سرپرست مراکز شبه خانواده میشود.
)
