روانشناسی اجتماعی
سهیلا سهرابی؛ جواد صالحی؛ طاهره الهی
چکیده
هدف پژوهش حاضر تعیین تاثیر ایجاد اعتباربرای شریک به روش برچسب زنی بر میزان همنواییحافظه دیداری بود. در این پژوهش میزان همنواییحافظه بازشناسی 64 شرکت کننده بر اساس طرح«پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل» بررسی شد.ابتدا در مرحله ی پیش آزمون سطح واقعی عملکردانفرادی حافظه بازشناسی دیداری شرکت کنندگان بااستفاده از سیستم بینالمللی ...
بیشتر
هدف پژوهش حاضر تعیین تاثیر ایجاد اعتباربرای شریک به روش برچسب زنی بر میزان همنواییحافظه دیداری بود. در این پژوهش میزان همنواییحافظه بازشناسی 64 شرکت کننده بر اساس طرح«پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل» بررسی شد.ابتدا در مرحله ی پیش آزمون سطح واقعی عملکردانفرادی حافظه بازشناسی دیداری شرکت کنندگان بااستفاده از سیستم بینالمللی تصاویر عاطفی (IAPS)برآورد شد. سپس شرکت کنندگان گروه آزمایش درحضور یک هم-شاهد متخصص )همدست پژوهشگر)که با زدن برچسب افسر پلیس معتبر شده بود، و شرکتکنندگان گروه کنترل در حضور هم-شاهد غیرمتخصص (همدست پژوهشگر) در تکالیف بازشناسیتصاویر شرکت کردند. تحلیل داده ها با استفاده از تحلیلکوواریانس یک طرفه نشان داد که شرکت کنندگانگروه آزمایش بیشتر از گروه گواه با هم-شاهد معتبرهمنوایی کردند (88/0η p 2 = و005/0 < p و35/19 = (58) F). در مجموع، نتایج نشان داد کهارائه اطلاعات در مورد تخصص یک هم-شاهد میتواندبر همنوایی حافظه با او اثر داشته باشد. معلوم شد کهارزیابی فرد از اعتبار حافظه شریک مهمترین نقش رادر این میان بازی میکند. به نظر میرسد ادراک فرد ازمیزان اعتبار هم-شاهد بر نحوه پردازش اطلاعات جدیدتوسط او اثر میگذارد که این امر به خاطر اسنادهایاشتباه در فرایند نظارت بر منبع منجر به افزایشهمنوایی میشود. همچنین نفوذ اجتماعی نیز سهمی درتاثیر اعتبار دارد، البته نه برای اعتبار بخشی بهخاطرات بلکه از نظر نحوه استفاده از اطلاعات.
روانشناسی اجتماعی
مونا فرخنده فال؛ پگاه نجات
چکیده
مقدمه: این پژوهش با هدف بررسی اثر طرد اجتماعی بر عزت نفس آشکار و ضمنی حالتی، و نقش تعدیلگری عزت نفس آشکار و ضمنی صفتی در این رابطه انجام شد. روش: پژوهش از نوع آزمایشی با یک عامل برون آزمودنی دوسطحی (پذیرش/ طرد) بود. شرکتکنندگان 110 نفر (80% زن) با میانگین سن 4/27 سال بودند که به طور داوطلبانه و آنلاین در پاییز 1400 در مطالعه شرکت نمودند. شرکتکنندگان ...
بیشتر
مقدمه: این پژوهش با هدف بررسی اثر طرد اجتماعی بر عزت نفس آشکار و ضمنی حالتی، و نقش تعدیلگری عزت نفس آشکار و ضمنی صفتی در این رابطه انجام شد. روش: پژوهش از نوع آزمایشی با یک عامل برون آزمودنی دوسطحی (پذیرش/ طرد) بود. شرکتکنندگان 110 نفر (80% زن) با میانگین سن 4/27 سال بودند که به طور داوطلبانه و آنلاین در پاییز 1400 در مطالعه شرکت نمودند. شرکتکنندگان ابتدا به سنجه‌های عزت نفس آشکار و ضمنی صفتی پاسخ دادند، سپس تحت القای طرد اجتماعی با روش «نوشتن از تجربه گذشته» قرار گرفتند و در نهایت به سنجه‌های عزت نفس آشکار و ضمنی حالتی پاسخ دادند. برای سنجش عزت نفس آشکار از مقیاس عزت نفس روزنبرگ (1965) و عزت نفس تک سئوالی (دانلان و همکاران، 2015) و برای سنجش عزت نفس ضمنی از آزمون تداعی ضمنی (گرینوالد و فارنام، 2000) و آزمون حرف-نام (کیتایاما و کاراساوا، 1997) استفاده شد. یافته‌ها: همسو با نظریه عقربه اجتماعی (لیری، 2012)، عزت نفس ضمنی حالتی در گروه طرد پایین‌تر از گروه پذیرش بود. در مقابل، عزت نفس آشکار حالتی در گروه طرد تفاوتی با گروه پذیرش نداشت. تبیین احتمالی این یافته می‌تواند فعال شدن مکانیزم‌های دفاعی آگاهانه برای محافظت از عزت نفس به دنبال طرد اجتماعی باشد. اثر طرد اجتماعی بر عزت نفس ضمنی حالتی توسط هیچ کدام از دو عزت نفس صفتی ضمنی و آشکار تعدیلگری نشد. در مقابل، اثر طرد اجتماعی بر عزت نفس آشکار حالتی، توسط هر دو نوع عزت نفس آشکار و ضمنی صفتی تعدیلگری شد. نتیجه‌گیری: عزت نفس آشکار حالتیِ کسانی که عزت نفس ضمنی صفتی بالاتر یا عزت نفس آشکار صفتی پایین‌تر داشتند کمتر در مقابل طرد آسیب‌پذیر بود. تفاوت عزت نفس آشکار و ضمنی حالتی در اثرپذیری از طرد اجتماعی در سطوح مختلف عزت نفس آشکار و ضمنی صفتی نیازمند بررسی بیشتر به نظر میرسد.
